دوستان عزیز،
حدود هفت سال پیش که وبسایت ایران دوتا2 را راه‌اندازی کردم، در آغاز مسیر مهاجرت بودم و در تنهایی غربت. علاقه‌ام به دوتا فراتر از یک سرگرمی بود. ترکیب عجیبی ازعشق و اعتیاد که شاید بسیاری از شما مشابهش را تجربه کرده اید و شاید گاهی از این که دیگران درکتان نمی‌کنند ناراحت یا عصبانی می‌شوید. برای من، دوتا یادآور روزهایی بود که ساعتها در کنار دوستان در سایت کامپیوتر دانشکده می‌نشستیم، برای هم کُری می‌خواندیم، بازی می‎کردیم، تحلیل می‌کردیم، تماشا می‌کردیم، از هر دری می‌گفتیم و حتی گاهی درس و دانشگاه را قربانیش می‌کردیم. دوتا برای من محور اصلی همان باهم‌بودن‌هایی بود در دوره‌ای که عبورش نه تنها دردناک بود، بلکه سایه‌ی غربت را سنگین‌تر می‌کرد. وقتی پس از چند ماه هم‌خانه‌ی جدیدم که امریکایی بود دوتاباز از آب درآمد، رفاقتمان به سرعت قوت گرفت و دوتا دوباره قسمت مهمی از زندگیم شد. واقعا تامل‌برانگیز است که یک بازی به سادگی می تواند دو نفر را از دو نقطه‌ی متفاوت جغرافیایی و فرهنگی به سرعت با هم آشنا کند. در همین دوران بود که از علاقه‌ام به دوتا و تجربه‌ام در نرم‌افزار و توسعه وب، و نیازم به ارتباط با جامعه‌ی ایرانی همسن و سالم، پروژه‌ی ایران دوتا2 متولد شد و چند سال به اشکال مختلف در کنار درس و کار مرا به خودش مشغول کرد. با این که سال‌هاست هیچ فرصت و زمانی برای پیش‌برد سایت نداشته ام و زیر بار مسئولیت‌ها دوتا را به طور کامل –اگرچه به سختی- ترک کردم، این سایت کماکان هر ماه میهمان هزاران بازدیدکننده است که خیلی‌هاشان مثل برادر کوچکتر خودم ده سال یا بیشتر از من جوانترند و علاقه‌شان به دوتا من را به یاد سال‌های پیش خودم می‌اندازد. چند ماه پیش که شغلم در مایکروسافت را ترک کردم و به همراه یکی از دوستان یک استودیوی بازی‌سازی در سیاتل راه‌اندازی کردم، یکی از اهدافم از این کار اختصاص وقت بیشتر به مسائلی بود که برایم مهم‌تر و جذاب‌تر است. ارتباط با نسل جوان(تر) ایران که سالهاست از آن دور بودم یکی از این مسائل است. یک صفحه‌ی اینستاگرام باز کردم تا در آن درباره‌ی فراز و نشیب‌های زندگی، تحصیل، کار، بازی، هنر، سفر و همچنین برخی از چیزهایی که دوست داشتم سالها پیش کسی به خودم می‌گفت صحبت کنیم. یکی از مسائلی که دوست دارم راجع بهش صحبت کنیم تجربه‌ام در زمینه‌ی اعتیاد به دوتا و تعادل بین تفریح، مسئولیت‌ها، روابط و سایر ابعاد زندگی است. چیزی که برای خودم سختی‌ها و درس‌های زیادی به دنبال داشته. اگرعلاقه مندید و دوست دارید در ارتباط باشیم، این صفحه اینستاگرام را دنبال کنید.

لینک صفحه اینستاگرام

لینک وبسایت شخصی (فعلا به زبان انگلیسی ولی به زودی بخش فارسی هم اضافه می کنم)

به امید دیدارتان، معین